Wat is mungboon en waar wordt het van gemaakt?

Mungboon (lat. Vigna radiata) is een eenjarige vlinderbloemige plant uit de Peulvruchtenfamilie. Eerder geclassificeerd als een vertegenwoordiger van het biologische geslacht Beans, wordt het momenteel, samen met Urdu en Adzuki, geclassificeerd als een nauw verwant geslacht Vigna. Er zijn ook andere namen voor mungbonen bekend: mungbonen, lui dau, Aziatische bonen en gouden bonen. De achternaam wordt het vaakst gevonden in oude bronnen.

India, Pakistan en Bangladesh worden beschouwd als de geboorteplaats van de cultuur. Op industriële schaal wordt mungbean bijna overal in de subtropische zone verbouwd, maar de grootste productievolumes bevinden zich in Indonesië, Myanmar, China, Thailand en de Filippijnen. Het wordt ook verbouwd in sommige staten van Amerika met droge, warme klimaten, en in Zuid-Europa. Bovendien wordt in deze gebieden tweemaal per jaar geoogst, aan het begin van de zomer en aan het einde van de herfst. In de landen waar het groeit, is de cultuur wijdverspreid en wordt deze actief gebruikt bij het koken, maar in Rusland is deze vrijwel onbekend bij het grote publiek.

Waar wordt mungboon van gemaakt?

Mungbean-zaden, die worden verkregen uit lange, tot 20 cm lange bonenvruchten, worden gegeten. Er zitten 6-15 granen in één "pod". Ze zijn klein van formaat (3-6 mm lang) en afgerond, tonvormig, gekenmerkt door een glad oppervlak en een lichte glanzende glans. De kleur is meestal donkergroen, geel of olijfgroen, waarbij bruine, zwarte of zwart gespikkelde groene varianten minder vaak voorkomen.

Mungtaugé is ook populair in de Aziatische keuken; de granen worden gekiemd in een warme, vochtige omgeving. “Microgreens” worden gekenmerkt door een hoog gehalte aan vitamines en worden beschouwd als een uitstekende manier om kracht te herstellen na ziekte of tijdens actieve fysieke en mentale activiteit.

Weinig mensen weten dat mungboon ook het materiaal is waar ‘glazen’ noedels van worden gemaakt, bij Russische en Europese consumenten bekend als funchoza. Het wordt bereid uit mungboonzetmeel en gedroogd verkocht.

Wat zit er in 100 gram mungboon

Mungboon heeft een hoog caloriegehalte - 300 kcal per 100 g. Het volume aan eiwitten, vetten en koolhydraten in een vergelijkbare hoeveelheid product is respectievelijk 23,5/2/46 g. Bovendien zijn deze bonen rijk aan voedingsvezels, vezels en de volgende nuttige elementen:

beta-caroteen;
vitamines B1, B2, B5, B6, B9, C, E, K en PP;
ijzer;
potassium;
calcium;
magnesium;
mangaan;
koper;
natrium;
selenium;
fosfor;
choline;
zink

Dankzij de rijke chemische samenstelling heeft mungboon een complex positief effect op het lichaam: het stabiliseert metabolische processen, verbetert de conditie van botten en spieren, stimuleert de werking van de darmen en nieren, verhoogt de algehele prestaties en helpt ziekten van het gezichtsvermogen te voorkomen organen.

Er zijn weinig contra-indicaties voor het gebruik van mungboon - het moet van het dieet worden uitgesloten in geval van individuele intolerantie en tijdens perioden van acute voedselallergieën. Mensen die lijden aan ernstige stofwisselingsstoornissen, maag-darmziekten en infectieuze darmziekten moeten deze bonen uit het dieet beperken of uitsluiten. Geef ook geen mungbonenschotels aan kinderen jonger dan 3 jaar om koliek en winderigheid te voorkomen.

Soorten mungboon

De Australische mungbonenvereniging heeft verschillende variëteiten van het gewas ontwikkeld. Conventioneel zijn deze variëteiten verdeeld in 2 groepen: zwarte en groene mungboon.

Het eerste type bonen komt niet vaak voor bij het koken en wordt zelfs in gespecialiseerde winkels zelden aangetroffen. De groene variant is populairder en gemakkelijk te verkrijgen.

Wat wordt bereid van mungboon: 10 populaire gerechten

Hoewel veel Russische consumenten niet eens weten wat voor soort product mungboon is, is het wijdverspreid in de Aziatische keuken en in vegetarische voedingsprogramma's. De volgende soorten gerechten worden bereid op basis van bonen met een aangename, “nootachtige” smaak:

shavli-puree en kichiri-puree (populair in de Tadzjiekse en Oezbeekse keuken, het is een mengsel van gekookte rijst en mungboon, gekruid met plantaardige olie, geserveerd als een onafhankelijke traktatie of als bijgerecht voor vlees);
dhal (Indiase soep gemaakt van bonen, groenten, kruiden en kokosmelk);
gefrituurde mungboon (gefrituurde mungboonzaden gekruid met kruiden);
vlees- en groentesoepen, pureesoepen;
stoofpot met rundvlees, kip of zeevruchten;
bijgerechten voor vlees, gevogelte en vis;
zoete en ongezoete pappen;
salades;
Sauzen, vullingen voor taarten, taarten en knoedels;
desserts en drankjes (vooral populair in de Chinese keuken, waar ‘zoet water’ op basis van gepureerde mungboon zowel warm als gekoeld wordt geserveerd).

Wat het laatste soort gerechten betreft, merken consumenten op dat ze voor iemand die niet aan dergelijk voedsel gewend is, erg vreemd zullen overkomen vanwege hun specifieke, ongewone smaak.

Hoe mungbonen van hoge kwaliteit in een winkel te kiezen

Mungboon is niet vaak te vinden in supermarktketens; de meeste producten gaan naar gespecialiseerde winkels die producten in de PP-categorie verkopen. Een kwaliteitsproduct voldoet aan de volgende eisen:

"erwten" hebben een uniforme kleur en een lichte glanzende glans;
de vorm van de bonen is regelmatig, rond;
het product is niet beschadigd, de korrels zijn glad en niet gerimpeld;
er zijn geen vreemde onzuiverheden, puin of sporen van insecten in de massa;
de verpakking is geperforeerd (als de inhoud niet "ademt", leidt dit tot snelle schimmelvorming);
de houdbaarheidsdatum staat aangegeven op de verpakking (in de regel is dit 12 maanden, hoewel de bonen, als ze op de juiste manier worden bewaard, veel langer eetbaar blijven, van anderhalf tot twee jaar);
het product wordt geproduceerd en verpakt in Tadzjikistan, India, Australië of Oezbekistan (volgens een aantal bronnen is een dergelijk product van de hoogste kwaliteit, en zijn Chinese en Peruaanse mungbonen volgens onbevestigde gegevens minder milieuvriendelijk, omdat ze agressief zijn technologieën worden gebruikt tijdens de teelt).

De beste optie om het product op te bergen is een glazen container die goed sluit of een stoffen zak. Het is ook belangrijk om te onthouden dat de belangrijkste ‘vijand’ van mungbonen vochtigheid is, en kies een droge, goed geventileerde plaats, beschermd tegen direct zonlicht.

Wat is het verschil tussen mungboon en linzen en erwten?

Mungbonen, erwten en linzen zijn vertegenwoordigers van dezelfde familie: peulvruchten. Maar er zijn een aantal belangrijke verschillen tussen hen.

Wat is het verschil tussen mungboon en linzen en erwten:

Groeiomstandigheden. Mungboon houdt meer van warmte dan erwten en linzen (hoewel deze laatste ook gevoelig zijn voor vorst en plotselinge weersveranderingen).
Uiterlijk van de vrucht. De "peulen" van mungbean zijn smal en lang, cilindrisch van vorm, meerzadig, bruin, bruin of zwart van kleur, de zaden zijn klein en ovaal. Linzenbonen zijn ruitvormig en klein, ongeveer 10 mm lang en tot 8 mm breed, en bevatten 1 tot 3 afgeplatte zaden met scherpe randen, waarvan de kleur afhangt van de variëteit.Erwtenpeulen zijn plat en langwerpig en bevatten elk maximaal 10 dichte groene, ronde erwten.
Voorbereiden om te koken. Erwten en linzen vereisen verplicht voorweken. Mash heeft een dergelijke maatregel alleen nodig als deze lange tijd is bewaard; verse zaden kunnen eenvoudig worden gesorteerd en gewassen.
Duur van de verwerking. Linzen en erwten hebben meer tijd nodig om te koken dan mungbonen; ze zijn in minder dan een uur klaar. In de regel is 30-50 minuten koken op middelhoog vuur voldoende.
Calorieën en voedingswaarde. Linzen zijn de leider in deze indicatoren - 100 g product bevat 352 kcal. Mungbean is er enigszins inferieur aan, waar in een vergelijkbare hoeveelheid granen 300 kcal zit, erwten de laagste calorie zijn van de genoemde soorten bonen - 298 kcal.

Een ander belangrijk punt is dat mungboon zelden een opgeblazen gevoel veroorzaakt bij gezonde volwassenen, in tegenstelling tot erwten en linzen. Een lichte toename van de gasvorming na consumptie van dit soort bonen wordt alleen waargenomen bij kinderen, voornamelijk in de kleuterleeftijd, en bij mensen die last hebben van winderigheid.