Hoe u de waterhardheid kunt controleren - handige en snelle manieren

U kunt de hardheid van water thuis bepalen aan de hand van duidelijke tekenen: afzettingen op serviesgoed, een troebele film in een glas thee, onjuiste bediening van apparaten. Nauwkeurige analyses worden uitgevoerd in laboratoriumomstandigheden.

Wat is de waterhardheid en waarom moet deze worden bepaald?

De hardheid van water wordt beïnvloed door het gehalte aan aardalkalimetaalzouten, met name calcium en magnesium. De positief geladen ionen van deze mineralen worden opgelost in water en beïnvloeden de eigenschappen ervan. Hoe minder zouten het water bevat, hoe zachter het is.

Er zijn twee soorten rigiditeit: tijdelijk en permanent. In het eerste geval wordt het probleem eenvoudig opgelost door te koken. In de tweede ontstaat de taak hoe je het water zacht kunt maken: je zult je toevlucht moeten nemen tot zuiveringsfilters of andere methoden.

De waterhardheid wordt aangegeven in graden en mg-equivalenten per 1 liter.

1 mEq/L is gelijk aan 20,04 mg calcium en 12,6 mg magnesium.

Toegestane hardheidslimiet:

in de landen van de voormalige USSR - 7 mEq/l;
In Europa - tot 1,2 mEq/l.

Er zijn drie categorieën water op basis van de hardheidsgraad:

Moeilijk - meer dan 10°F.
Gemiddelde hardheid - van 2 tot 10 °F.
Zacht - tot 2 °F.

Interessant is dat zelfs een matige waterhardheid ongemak veroorzaakt.

Waarom moet u de hardheid van kraanwater controleren? Wanneer iemand regelmatig dranken van lage kwaliteit drinkt, ontstaan er problemen zoals stenen in de nieren, lever en galblaas. Door de hardheid te bepalen, kunt u de indicator aan de norm aanpassen en de hulpbron zonder angst gebruiken.

Een indirect teken van waterhardheid zijn niet alleen kalkaanslag op de waterkoker en de vaat, maar ook de onjuiste bediening van apparaten - vaatwasser, wasmachine, koffiezetapparaat. Wanneer een kraan lekt, verschijnen er sporen van watersteen op het sanitair. Gezuiverd water verlengt de levensduur van huishoudelijke apparaten. U kunt de waterhardheid zowel in het laboratorium als thuis controleren.

Hoe water op hardheid te testen in het laboratorium

Laboratoriumanalyse is de meest betrouwbare manier. Geef het water af aan het sanitaire en epidemiologische station. Daar zal een specialist niet alleen de hardheidsgraad achterhalen, maar ook het gehalte aan schadelijke componenten identificeren: nitraten, waterstofsulfide, pesticiden, organische onzuiverheden, ijzer, enz.

Hoe water verzamelen voor analyse in het laboratorium:

Tap het kraanwater binnen 30 minuten af. Hierdoor wordt voorkomen dat stilstaande vloeistof het monster binnendringt. Ook komen er metaaldeeltjes vrij die vanuit de leidingen in het water kunnen vallen.
Om te verzamelen, moet u een schone plastic of glazen fles klaarmaken. Koolzuurhoudende drankflessen zijn NIET geschikt: restgas en kleurstoffen vervormen het analyseresultaat.
Giet de vloeistof in een dunne stroom in de container, tot aan de nek.
Draai de plug stevig vast.
Het monster moet binnen 2 uur in een afgesloten zak bij het laboratorium worden afgeleverd.

Alternatieve verificatiemethoden

Helaas is het niet altijd mogelijk om binnen de vereiste tijd water aan het laboratorium te leveren: afgelegen ligging, files, persoonlijke drukte.

Eenvoudige tests om de waterhardheid thuis te bepalen:

Losse thee zetten. Als de geïnfuseerde drank troebel, stroperig en bedekt met een film wordt, duidt dit op een hoog gehalte aan calcium en magnesium. Een metaalachtige smaak duidt ook op een lage kwaliteit.
Handen inzepen.Vormt zich direct schuim, dan is het water vrij zacht; zo niet, dan is er sprake van een hoog zoutgehalte. Het is beter om dit te controleren met wasmiddel. Er ontstaat schuim wanneer de zeep overtollige calcium- en magnesiumzouten bindt.
Als de vaat moeilijk te wassen is en de kleding niet wordt gewassen, is dit een signaal dat het tijd is om het water zachter te maken.
De transparantie van water is een duidelijk teken van de kwaliteit ervan. Als de tekst op een krant gemakkelijk leesbaar is door een glas gevuld met water, dan kunnen we spreken van normale hardheid.
Laat water op helder glas vallen en wacht tot de druppel is verdampt. Als er een spoor achterblijft, is het water hard.
Nog een test: los kaliumpermanganaatkristallen op en kijk of het een geelachtige tint heeft gekregen. Bij normale hardheid zal dit niet gebeuren.

Smaaktest: Giet water in een schone container en kook gedurende 5 minuten. Koel tot 25 graden. Probeer het water: als het een bittere smaak heeft, bevat het een teveel aan magnesiumzouten; een scherpe smaak is een teken van een hoog ijzergehalte. De gipscomponent in water wordt gedefinieerd als een zoetige smaak.

Eenvoudige schuimtest:

Bereid drie monsters voor: twee flessen water uit de winkel met verschillende hardheden en één uit de kraan.
Giet een gelijke hoeveelheid zeepspaanders in de container en schud.
Meet de hoogte van het schuim met een liniaal en vergelijk de monsters. Als kraanwater minder schuim produceert dan flessenwater, dan is het van mindere kwaliteit.

Degenen die een nauwkeuriger resultaat nodig hebben, maar niet van plan zijn naar het laboratorium te gaan, moeten letten op het TDS-3-meetapparaat voor waterhardheid. Het apparaat vereist vaardigheid om te bedienen, maar de instructies maken het vrij eenvoudig om het principe van de werking ervan te begrijpen.

Hoe de waterhardheid in een aquarium te controleren

De waterhardheid beïnvloedt de levensduur van aquariumvissen.Omdat het water in een huisdierenaquarium regelmatig wordt ververst en uit de kraan wordt gehaald, is het de moeite waard om het zoutgehalte te onderzoeken. Vaak is het zonder enige test duidelijk dat het van slechte kwaliteit is: let gewoon op de toestand van de vis.

Het tijdschrift purity-nl.htgetrid.com waarschuwt dat verschillende soorten vis een bepaald zoutgehalte vereisen. Sommige inwoners zijn alleen geschikt voor zacht water.

De dierenwinkel verkoopt speciale indicatorstrips. Wanneer ze in water worden ondergedompeld, veranderen ze van kleur afhankelijk van de hoeveelheid onzuiverheden. Pas volgens de instructies de kleur van de strip en de mate van waterhardheid aan. Het is beter om met meerdere monsters te testen. De moeilijkheid is dat er in Europa indicatoren van hoge kwaliteit worden geproduceerd, wat betekent dat de indicatoren zullen moeten worden omgezet in Russische meeteenheden.

Controle van de waterkwaliteit moet een verplichte procedure in huis worden. Door de hardheidsgraad te bepalen, kunt u het juiste filter voor reiniging kiezen. Met deze informatie meet u nauwkeurig antikalkmiddelen voor uw wasmachine, stelt u uw koffiemachine in en beschermt u uzelf tegen veel gezondheidsproblemen.