Het gebied stinkt niet meer. Hoe ik in een half uur de onaangename geur uit een landelijk toilet verwijderde

Eigenaren van landhuizen zullen mijn pijn perfect begrijpen. Hoe verwijder je de onaangename geur uit een landelijk toilet?!

Het is onmogelijk om te leven: je gaat een ‘huis voor eenzame reflectie’ binnen en je ogen tranen. Het aroma is zodanig dat je er versteld van staat. Ik ben al jaren op zoek naar een effectieve methode. Ik heb verschillende methoden geprobeerd: in sommige opzichten werkten ze, in andere niet. En eindelijk de perfecte gevonden.

Vandaag vertel ik jullie over de resultaten van mijn “onderzoek”. Lezen, adopteren, gebruiken.

Goede ventilatie

Ik had vroeger een glazen raam in mijn toilet. En ik dacht dat dit genoeg was voor ventilatie. En wat? Dat is voor iedereen zo!

Maar toen begon ik het probleem te bestuderen en besefte ik: ramen, vooral glazen, zijn onzin. Hoe stroomt lucht door het glas? Dat klopt, absoluut niet.

Ik heb het raam boven de deur over de hele lengte van de muur verbreed en het glas verwijderd. En om te voorkomen dat de vliegen zouden vliegen, heb ik hem gevuld met een net. En meteen werd het gemakkelijker om te ademen!

Aan de onderkant heb ik zijventilatie gemaakt. Ik heb gaten in de muren gezaagd op een hoogte van 30 cm van de vloer en deze ook afgedekt met gaas. Waarom zo laag? Zodat er hoogteverschil ontstaat. Ramen onder het plafond en boven de vloer zorgen voor een tocht die geurtjes perfect naar buiten zuigt.

De laatste stap was afzuigventilatie. Ik heb de uitlaatpijp rechtstreeks naar de beerput geleid.Waarvoor? Om geuren te verwijderen! De belangrijkste bron van "aroma" bevindt zich onderaan. Als de meeste geur via de uitlaatpijp wordt verwijderd, zal de lucht in het toilet schoner zijn.

Wat moeten we doen

Ik heb een plastic buis van 100 mm gebruikt.

1. Ik heb een gat in de putvloer gemaakt op basis van de diameter van de buis.
2. Ik zaagde een lang stuk dat ik in de winkel had gekocht in drie stukken om twee ellebogen te maken.
3. Ik heb een kort stuk buis in het gat gestoken tot een diepte van 0,5 m, de hoek op 90 aangesloten^O.
4. Ik heb deze hele structuur met klemmen vastgezet.
5. Ik nam de pijp mee naar buiten en maakte nog een elleboog.
6. Ik heb een lang stuk buis aangesloten zodat het ongeveer 0,5 m boven het dak uitstak. Het had leuk geweest om nog hoger te gaan, maar ik had niet genoeg buis.
7. Ik heb een paraplu opgezet om te voorkomen dat de bladeren naar binnen vliegen.

Het gevolg is dat er vrijwel geen geur meer in het toilet zit.

Het grootste nadeel van de methode

Je verwijdert de geur niet. Je haalt hem eenvoudig uit het toilet en de straat op. Om precies te zijn: de tuin in. Je opent 's avonds de ramen en in plaats van frisse lucht - het. Hetzelfde.

En ik wilde dat er helemaal geen geur was. Daarom werd de zoektocht voortgezet.

Traditionele methoden

Op advies van een buurman heb ik deze methode geprobeerd. Alles is hier eenvoudig. Na elk toiletbezoek moet je het oppervlak van de beerput besprenkelen met iets biologisch afbreekbaar en hygroscopisch.

Geschikt:

• gras – vers gemaaid of droog;
• zaagsel;
• as;
• turf;
• gevallen bladeren.

De logica hier is duidelijk. Een laag organisch materiaal blokkeert de toegang van lucht tot de inhoud van de put. De vieze dampen blijven beneden en de geur van buitenaf is minimaal.

Tegelijkertijd rotten zaagsel en gras, wanneer ze worden blootgesteld aan een agressieve omgeving, snel en creëren ze geen overmatig volume. Dit is in theorie. In de praktijk liggen de zaken een beetje anders.

De buurman raadde vooral tomatentoppen en brandnetels aan. Naar verluidt stoten deze planten mestvliegen af, doden ze bacteriën en zuiveren ze karma.

Ik zal eerlijk zijn: ik merkte geen enkel verschil. Misschien zijn mijn tomaten anders of is de brandnetel speciaal, maar het toilet rook precies hetzelfde als na gewoon tarwegras. En de vliegen waren er nog steeds.

Maar het zaagsel werkte goed: het volume was klein en het oppervlak van de beerput was bedekt met een doorlopende laag.

Ash was zelfs nog beter, maar kun je er zoveel van verdragen? Ik had nog wat over van de herfst en het koude voorjaar, maar het was te weinig.

Nadelen van de methode

De buurman verzekerde dat de toppen snel zouden gaan rotten en geen volume zouden opleveren. Het is niet waar!

Al dit hooi rot lang en vervelend, de put raakt meerdere keren sneller vol. Ja, er is minder geur. Maar ik heb drie keer vaker de stofzuiger gebeld.

Ik hoorde van mensen dat sommige mensen de verrotte inhoud van een beerput als meststof gebruiken. Ik weet niet eens wat ik moet zeggen.

In geen geval mag u de grond bemesten met menselijke uitwerpselen. En varkensvlees trouwens ook. Dit is een broedplaats voor bacteriën en wormen die op het gewas ‘kruipen’.

Als u uw tuin wilt bemesten, gebruik dan koeien-, paardenmest of plantenhumus.

Een ander nadeel is dat het onhandig is. Elke keer na een bezoek aan het toilet moet je een spatel nemen en sprenkelen. Dit irriteerde de volwassenen, maar de kinderen vergaten het. Maar hier is het: ik heb het een paar keer gemist - en dat is alles, opnieuw heerste er een onaangename geur in het toilet.

Voedingssupplementen

Deze methode heb ik op internet gevonden. Volgens de beschrijving was alles geweldig: je koopt een wondermiddel, giet het in een gat en de geur verdwijnt.

De producten die fabrikanten aanbieden zijn echt biologisch. Dit zijn bacteriën die zijn aangepast om in menselijke ontlasting te leven. Eenmaal in een beerput beginnen ze zich te vermenigvuldigen en de inhoud te verwerken tot humus en vloeistof, die bijna geurloos is.

Biologische producten zijn onderverdeeld in drie soorten:

• Aërobe bacteriën.

Dat wil zeggen bacteriën die lucht nodig hebben om te overleven. Alleen geschikt voor open toiletten. Je giet (of giet) het product in het gat, creëert de door de fabrikant gespecificeerde omstandigheden en na een tijdje verdwijnt de geur en neemt de hoeveelheid rioolwater af.

• Anaerobe bacteriën.

Deze micro-organismen hebben geen lucht nodig. Het product is ontworpen voor gesloten beerputten. Er zit heel weinig zuurstof in dergelijke containers, maar anaerobe bacteriën interesseren zich daar niet voor.

• Bioactivatoren.

Dit zijn speciale enzymen die ontlasting snel verwerken.

Ik zeg meteen: ik heb een open put, dus ik heb geen anaerobe middelen gecontroleerd. Over dit product kan ik niets zeggen.

En hij strooide er producten met aërobe bacteriën doorheen. Goed spul. Ze broeden echt - en ontbinden de inhoud van de beerput echt. De geur van ammoniak en waterstofsulfide is vrijwel geheel verdwenen. Het toilet rook naar vocht en moeras. Het zijn ook geen viooltjes, maar ik was tevreden met het resultaat.

Ik heb ook bioactivatoren geprobeerd. Ze werken slechter dan bacteriën en hun effect is niet permanent. Maar er is een resultaat: de geur is minder, het volume uitwerpselen in de put is aanzienlijk afgenomen.

En nu over de nadelen

Veel van hen.

Bacteriën zijn levende wezens. En behoorlijk kwetsbaar. Ze hebben een bepaalde temperatuur, vochtigheidsgraad en chemische samenstelling van de omgeving nodig.

Mijn grootste probleem was de luchtvochtigheid. In de instructies voor het medicijn stond dat er elke 2-3 een emmer water in het gat moest worden gegoten. Het is niet moeilijk voor mij - ik ben vaak in de datsja. En mensen die alleen in het weekend komen, zullen het lastig vinden.

De chemische samenstelling was gemakkelijk te achterhalen. Vroeger goot de vrouw water in de put na het afwassen en de vloer - met wasmiddelen en alkali.Nadat we wonderbacteriën aan het toilet hadden ‘toegevoegd’, begon mijn vrouw dit soort afval buiten de tuin, op een braakliggend terrein, weg te gooien. Ja, het is niet moeilijk. Maar dit is een extra last.

Nou ja, de temperatuur. Invriezen doodt bacteriën. Je kunt er niets aan doen. Dit middel werkt alleen bij warm weer.

Chemicaliën

Dit is mijn favoriet. Ja, het is niet milieuvriendelijk. Maar snel, efficiënt en zonder gedoe.

Dergelijke medicijnen worden genoemd: beerputverzorgingsproducten, septic tankreinigers.

De samenstelling omvat formaldehyde, bleekmiddel, nitraten en andere agressieve chemicaliën. Ze reageren met uitwerpselen en transformeren ze in een troebele, dikke “modder” zonder een karakteristieke geur. Tegelijkertijd doden ze alle bacteriën en weren ze insecten af. Er zitten geen vliegen in mijn toilet.

Het gebruik van dergelijke tools is heel eenvoudig. Je hoeft het medicijn alleen maar in de put te gieten, soms water toe te voegen om de reactie te activeren.

De nadelen liggen voor de hand

Het afval in de beerput wordt giftig. Mijn toilet bevindt zich ver van de tuin, dus ik weet zeker dat het gewas niets schadelijks uit de grond zal opnemen. Achter het terrein ligt een braakliggend terrein, waardoor u zich geen zorgen hoeft te maken over de buren.

Als het toilet op een andere plek zou staan, zou ik bacteriële producten gebruiken. Het is moeilijker, maar veiliger.

Mijn persoonlijke uitvinding

Het vulniveau van een beerput wordt perfect verlaagd door... bomen. Mijn put is bekleed met stenen met gaten langs de bovenkant van het metselwerk. Het vocht gaat gedeeltelijk de grond in en de drainage bevindt zich op een zodanig niveau dat het niet in het diepe grondwater terechtkomt.

Naast het toilet plantte ik een sierwilg en rode esdoorn. Toen de bomen groeiden en een volwaardig wortelstelsel ontwikkelden, begonnen ze vocht op te nemen. Nu verlaat afval meerdere malen sneller de put. De geur nam uiteraard ook af.

Ik kreeg het advies om een ​​walnoot bij het toilet te planten, maar ik nam het risico niet. Je weet nooit wat er uit de pit in fruit wordt getrokken. Ik heb gekozen voor vochtminnende sierbomen. Ze zorgen voor een prachtig zicht, camoufleren het toilet en zorgen voor schaduw.