Hoe je niet in de war raakt over de soort en goed voor Tillandsia zorgt

Een opvallende vertegenwoordiger van de Bromelia-familie is Tillandsia. Ervoor zorgen is niet eenvoudig, maar dit doet niets af aan de populariteit ervan. Misschien is de reden het sierlijke blad of de spectaculaire bloei. Om te begrijpen wat Tillandsia is, moet je weten dat dit plantengeslacht twee contrasterende groepen combineert. Wat is er nog meer interessant aan tillandsia en hoe je ervoor moet zorgen - lees verder.

Waarom is het interessant?

Het geslacht Tillandsia omvat twee groepen planten. Ze lijken qua uiterlijk niet erg op elkaar, maar verschillen nog meer in voorkeuren. Als vertegenwoordigers van de eerste groep bekend zijn bij de gemiddelde tuinman, dan zijn planten van de tweede groep zeldzaam, voornamelijk in de privécollecties van professionele tuiniers. Dus twee soorten tillandsia:

• Tillandsia's in pot, of groene. Ze wortelen thuis goed en geven de voorkeur aan gewone grond. Ze zijn aantrekkelijk vanwege hun bloei: de luxueuze bladrozet lijkt de "stekeligheid" van de bloeiwijzen glad te strijken.
• Tillandsia epifyten, of zilverachtig (grijs). Deze grillige vertegenwoordigers van het geslacht worden gekenmerkt door luxueus blad, waartegen de bloei niet zo aantrekkelijk is. Epifyten zijn zeldzaam omdat ze zeer veeleisend zijn en niet goed wortel schieten in binnenomstandigheden. Dergelijke tillandsia's hebben een andere naam: sfeervol.

De kleur van het blad is het eerste onderscheidende kenmerk waarmee tillandsia tot een bepaalde groep behoort. Daarom zijn er onder bloemenkwekers namen van tillandsia's op basis van kleur: grijs of groen. Dit is niet de meest nauwkeurige definitie voor een plant. Onder pottillandsia's zijn er hybriden met een grijze kleur van de vegetatieve massa. Ondanks de verschillen worden pot- en epifytische tillandsia's gecombineerd tot één geslacht. Honderden soorten van het geslacht Tillandsia groeien in Noord- en Zuid-Amerika.

Net zoals de soorten tillandsia divers zijn, zijn hun leefgebieden verbazingwekkend. De plant komt voor in tropische bossen en dorre savannes. Het groeit met evenveel succes op berghellingen, waarvan de bodem onvruchtbaar is, als in halfwoestijnen, waar de luchtvochtigheid veel te wensen overlaat. Epifytische planten vestigen zich op bomen, potplanten geven de voorkeur aan de betrouwbaarheid van de grond.

Rassen

Groene of pottillandsia's lijken meer op andere vertegenwoordigers van bromelia's. Dit zijn kleine groenblijvende planten met een rozet van smalle, lange bladeren, die naar het uiteinde toe wijzen. De rozet is erg dicht, waardoor hij zich onderscheidt van de achtergrond van naburige planten. Ieder jaar sterft de moederrozet af en wordt vervangen door een dochterrozet. Vanuit het midden groeit een steel. De bloeiwijze erop heeft een ongewone vorm, die doet denken aan een oor of een veer. De schoonheid van de bloem schuilt in de heldere schutbladeren: hun kleur is puur en rijk.

Soorten groene tillandsia's:

• Blauwe Tillandsia (Tillandsia cyanea) - de meest populaire plant onder tillandsia's voor thuiskweek. De struik bereikt een hoogte van 25 cm, dat wil zeggen dat hij niet groot is. De bladeren zijn groen, bedekt met kleine schubben, hebben een roodbruine tint aan de basis en zijn over de gehele lengte bedekt met bruine strepen.De schutbladeren zijn meestal roze of paars. Langs de randen vormen zich blauwe, paarse of lichtblauwe bloemen. Er zijn er maar heel weinig (een of twee) en ze vervagen snel.

• Tillandsia Anita - een hybride verkregen met behulp van blauwe tillandsia. Als je een foto van Tillandsia te zien krijgt, dan is het hoogstwaarschijnlijk deze soort. Het heeft een dichte rozet van bladeren, korte bloemstengels, roze of paarse schutbladen en mooie blauwe bloemen.

• Tillandsia Dyeriana - een andere populaire vertegenwoordiger van ingemaakte tillandsia's. Het heeft een bloeiwijze in de vorm van een los aartje. De kleur van het schutblad is roodoranje.

De troef van epifytische tillandsia’s zit niet in de bloeiwijzen, maar in het blad. Dunne en bijna transparante bladeren vormen samen met fragiele stengels (indien aanwezig) een elegante groengrijze wolk. Interessant is dat de bladeren niet alleen hun hoofdfunctie vervullen, maar ook de functie van de wortels: via hen ontvangt de plant vocht en voeding. Dit gebeurt dankzij de schubben die het blad bedekken. Dankzij hen lijkt het blad grijs. Het wortelsysteem is vrijwel afwezig en dient voor verankering.

Soorten epifytische tillandsia's:

• Tillandsia usneoides - leider in populariteit onder atmosferische exemplaren. Vanwege zijn uiterlijk wordt het "engelenhaar" genoemd. Het heeft smalle draadachtige bladeren bedekt met schubben. Hangend vormen ze een prachtige waterval. Op een steun komt de plant het beste tot zijn recht.

• Tillandsia ionantha. Rozetten worden gevormd door zilverachtige gebogen bladeren. Halverwege de zomer produceert het een blauwviolette bloeiwijze die lijkt op een aar.

• Zilveren Tillandsia (Tillandsia argentea) - de eigenaar van dunne bladplaten die zich op chaotische wijze vanaf de basis uitstrekken.

Zorg

Planten van verschillende groepen verschillen niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua onderhoudsvereisten. De verzorging van Tillandsia begint met de juiste plaatsing van de pot met de jonge zaailing. Voor potsoorten zijn vensterbanken aan de west- of oostzijde geschikt. Deze plant heeft een lichte plaats nodig, maar zonder direct zonlicht. Met lichte schaduw is het mogelijk om tillandsia's op een zuidraam te laten groeien, terwijl blauwe tillandsia's aan de noordkant gemakkelijk overweg kunnen. Wat atmosferische variëteiten betreft, ze geven de voorkeur aan schaduw.

Vereisten voor luchtvochtigheid:

• voor groene soorten is een bak gevuld met mos voldoende;
• voor grijze is het noodzakelijk om een ​​hoge luchtvochtigheid (60-70%) te handhaven. Het is beter om de plant in een florarium te plaatsen.

Ingemaakte soorten vereisen regelmatig water geven. De grond mag niet uitdrogen. In de zomer wordt water in de grond en in de stopcontacten gegoten. Tillandsia moet regelmatig worden bespoten.

Advies
Gebruik zacht en warm water voor zowel het water geven als het spuiten.

Met het begin van de winter wordt de watergift verminderd, waardoor de grond een beetje kan uitdrogen. Atmosferische soorten hebben geen water nodig, ze ontvangen al het benodigde vocht rechtstreeks uit de lucht. Daarom hoeft u ze en de ruimte eromheen alleen maar zo vaak mogelijk te besproeien. Het tijdschrift purity-nl.htgetrid.com raadt aan om atmosferische tillandsia’s dagelijks te spuiten als de kamertemperatuur hoger is dan +15⁰ C.

De optimale temperatuur voor het kweken van welke soort dan ook in de zomer is +20-28⁰. Zet de bloempotten indien mogelijk de frisse lucht in, bijvoorbeeld op een balkon. Zorg er in de winter voor dat de kamertemperatuur niet onder +18 komt. In de winter moeten potsoorten de daglichturen verlengen met een lamp.

Meststoffen zijn niet overbodig.Kies voor complexe minerale meststoffen voor orchideeën of mooie bloeiende planten, alleen de concentratie moet twee of zelfs vier keer worden verlaagd. De samenstelling moet een minimale hoeveelheid koper bevatten, omdat deze stof giftig is voor alle vertegenwoordigers van de Bromelia-familie. Meststoffen worden eens in de twee weken aangebracht. De voedertijd is zomer. Het is beter om kunstmest toe te passen via de bladmethode, door te spuiten; het wordt niet aanbevolen om de grond te bemesten. Hoewel bemesting de groei van tillandsia stimuleert, is dit niet essentieel.

Overdracht

Voor atmosferische monsters is het niet nodig om de pot en de grond te verwisselen. Groene tillandsia's moeten eens in de 2-3 jaar opnieuw worden geplant. Een teken dat het tijd is om te “verhuizen” zijn de wortels die uit de drainagegaten steken. Het is beter om een ​​​​overwoekerde struik opnieuw te planten.

De kweekbak mag niet diep zijn, omdat de wortelprocessen van tillandsia voornamelijk oppervlakkig zijn. Het is beter om een ​​​​matig brede bloempot te kiezen. Voor het kweken van tillandsia's wordt aanbevolen om orchideeën- of bromeliagrond te gebruiken. De belangrijkste kenmerken van de ondergrond: deze moet los, water- en ademend en licht zijn. Hoe u zelf grond voor tillandsia kunt voorbereiden:

• bladaarde - 1 deel;
• veenmos (gehakt) - 1 deel;
• turf - 1 deel;

Een beetje gemalen houtskool, gehakt veenmos of varenwortels doen geen pijn in de grond. In de eerste week na de transplantatie moet water geven worden vermeden.

Belangrijk
De transplantatie vindt strikt na de bloei plaats - wacht tot de moederrozet is vervangen door een jonge dochterrozet.

Reproductie

Tillandsia kan op drie manieren worden vermeerderd:

• zaden,
• kinderen,
• laterale processen.

De zaadvoortplantingsmethode is niet de meest populaire, omdat het lang duurt voordat de jonge plant zich ontwikkelt. Als je het toch wilt proberen, sla dan zand- en veensubstraat en geduld in. De zaden worden verdeeld over het oppervlak van de grond, bevochtigd en bedekt met polyethyleen. Om de zaden te laten ontkiemen, plaatst u de potten op een warme (minimaal +25⁰ C) en goed verlichte plaats. De eerste scheuten verschijnen een maand later.

Wacht bij vegetatieve vermeerdering tot de jonge scheut de helft van de grootte van de hoofdplant heeft bereikt (gemiddeld ongeveer 10 cm) en scheid deze dan. De beste tijd om te verplanten is de lente en de zomer. Lagen worden geplant in een mengsel van turf en zand (in gelijke verhoudingen genomen). Het rooten duurt ongeveer 2-3 maanden. Wanneer de jonge plant sterker wordt, moet deze worden getransplanteerd in aarde voor volwassen planten.

Bloeien

Als tillandsia uit zaad is gekweekt, wordt verwacht dat deze pas in het vijfde jaar zal bloeien. Vegetatief vermeerderd produceert bloemen in het tweede jaar. Meestal vindt de bloeiperiode plaats in de zomer, maar onder bepaalde omstandigheden is het mogelijk om het kleurenspel in de herfst en zelfs in de winter waar te nemen. De bloeiduur is twee maanden.

De steel verschijnt als eerste. Er vormen zich dan bloemen. Kortom, ze vullen alleen de schoonheid van de steel aan. Als bloemen afsterven, moeten ze worden verwijderd. Hetzelfde wordt gedaan met gedroogde bladeren.

Advies
Om uw tillandsia te laten bloeien, besproeit u hem één keer per week met een zirkoonoplossing.

Groeiende problemen

Meestal wordt de plant aangetast door het bromelia-schaalinsect, een parasiet die bruine vlekken achterlaat op de achterkant van het blad. Het ongedierte wordt handmatig uit de bloem verwijderd. Vervolgens wordt de aangetaste plant behandeld met een zeepoplossing. Als laatste redmiddel wordt sproeien met insecticiden gebruikt.

Als de bladeren hun rijke kleur verliezen en bedekt raken met grijze en bruine vlekken, wordt de tillandsia aangetast door een schimmel. Geïnfecteerde delen van de plant moeten worden verwijderd en de resterende scheuten moeten worden behandeld met een fungicide. Schimmelinfectie treedt op als gevolg van onjuiste verzorging: wateroverlast of uitdroging van de grond, gebrek aan licht, hitte en tocht. Het is beter om tillandsia goed te verzorgen vanaf de eerste dagen na aankoop dan om de gevolgen van onoplettendheid te behandelen.

Interessant om te weten

Nadat uw gasten de schoonheid van tillandsia niet meer bewonderen, kunt u ze verrassen door hen deze feiten over de plant te vertellen:

1. De bloem werd voor het eerst beschreven door de 17e-eeuwse Zweedse botanicus E. Tillands, naar wie hij vernoemd is.
2. De plant riep veel associaties op, waarvoor mensen hem de namen ‘oudemannenbaard’, ‘Spaans mos’ en zelfs ‘engelenhaar’ gaven.
3. Vogels gebruiken delen van de plant om nesten te bouwen.
4. Epifyt en parasiet zijn niet hetzelfde. Hoewel beide soorten aan een andere plant gehecht zijn, ontvangt de epifyt geen voedingsstoffen uit zijn steun.
5. De draadachtige bladeren werden ooit gedroogd en gebruikt om matrassen en kussens op te vullen.
6. Er zijn verschillende composities gemaakt van epifytische planten om het interieur te versieren. Deze bloem kan bijna overal opgehangen worden. Voor de montage worden verschillende standaards van klei, steen en zelfs stukjes schors gebruikt.

De moeite die het kost om deze prachtige Tillandsia te kweken, is zeker de moeite waard. Niet voor niets staat de plant bekend als de meest exotische exoot. Een tuinman die tillandsia teelt, vooral het atmosferische type, verdient applaus. En de beste beloning is een unieke bloei.